Η νομική διάσταση του ζητήματος των υψηλών συντάξεων του ΕΦΚΑ
Ι. ΕΙΣΑΓΩΓΗ Κατά καιρούς σε δημοσιεύσεις μου (εδώ) αλλά και στο βιβλίο μου Ασφαλιστική Μεταρρύθμιση και Νομικά Επαγγέλματα (εκδόσεις Νομική Βιβλιοθήκη) έχω εξηγήσει με απλό τρόπο πως υπολογίζεται η κύρια σύνταξη μετά το Ν.4387/2016. Είχα επίσης επισημάνει ότι το σύστημα των ποσοστών αναπλήρωσης ευνοούσε όσους είχαν λίγα έτη ασφάλισης και χαμηλές εισφορές και «τιμωρούσε» όσους είχαν πολλά χρόνια ασφάλισης, κάτι που ήδη έχει επισημανθεί από τη νέα ηγεσία του Υπουργείου, ως σημείο που χρήζει βελτιώσεως. Πρόκειται συνεπώς για ένα στρεβλό σύστημα υπολογισμού που δεν τιμά τις αρχές της αναλογικότητας και ανταποδοτικότητας, ενώ δεν θέτει δικλείδες, ως θα εξηγηθεί κατωτέρω, για εξασφάλιση ενός ελαχίστου εισοδήματος (με την κατώτατη σύνταξη) και την αποτροπή έκδοσης υψηλότατων συντάξεων (με τη θέσπιση ανωτάτου ορίου). Ήδη από την έκδοση των πρώτων εγκυκλίων του Υπουργείου για την ανταποδοτική σύνταξη, είχα αναφέρει πως απουσιάζει από την εγκύκλιο ο τρόπος υπολογισμού των συντάξεων